Vos frons alta domus, vos lignea porta salutat,
   quam non firma manus vix aperire potest.
En, accede, puer! Noli dubitare, puella,
   nam, cito ut intretis, vos schola mane vocat!
 
Gastautor: Martin Freundorfer
 

Sibi videri bella puella vult,
est ad fenestram candidior. Videt,
   petit puer parvis puellam
       consiliis calidisque duram.
 
Rarissime mutat meditatio
mentem, attamen, sed corpora rarius!
    Quid insuper debent pati, quid
       corporibus tolerant amantes?
 
Tu, quae legis, non credideris, nisi
vera esse iuro, quod facere hic nego;
     haec nota mi sunt, mi necesse
        dicere, credere posteris est.
 
Mutat puer sedem atque animum simul,
puella mox vincit puerum fide:
    Cuius fenestrae non amata
        insidiatur acerba cimex.
 
Ne finiatur fabula maestior
legentibus: Cimex fuit adfatim,
    puella fit felix, amorque
        protinus hinc pueri valescet.
 
Seni videri dulcis „Amella“ vult,
- cui nomen est a flore. Fovet senex
    favetque matronam vel aevi
        vel speciei memorem prioris.
 

Te venisse ad eum locum iuvat! Sed
hoc ferro crepidas cave pedesve,
perones solidos situ ne purges,
(Musae, dicite calceamen omne!)
nec soccos, soleas tuas, cothurnos,
sordem sandaliorum olentium, vae,
squalentes caligasve calceosve!
Nam quocumque pedis decet libetve
uti tegmine, diligenter - hercle –
ad portas tibi commodeque terge!
Intras nunc minus in scholam, sed
aulam intras magis eruditionis.
 

Medizin
 
Bis centesimus atque undevicesimus ante est
    Christum natum annus. Vulneribus medicum
curandis Graecum dea conspicit urbis adire,
    promisso Archagathon nomine, „primibonum“.
Illum carnificem populus ratione secandi
    urendique vocat, qui veteris medicus
Romae primus habetur. „Ea arte est fisus homo ullus?“
    "Tunc! Ossa aspiciens fugit et ustus agit.
Discipuli nostri timidi non esse videntur,
    hunc, meritum est medicae, vertere nec animum.
Alter discipulus velociter ipse valescit:
    „Mittarne ad medicam? Nausea me retinet.“
Vix - gestans aliquid – reperitur deinde reversus,
     vix – gustans aliquid – dicit: „Abest medica!“
Quaeris ab altera: „Adhuc ubi eras?“ „Examinis hora
     aegra fui. Sed nunc plus solito valeo.“